
Işıtırsa hayatımın karanlığını
aşkın parlak ışını,
ilk kez mutlu atacak
müzikle atacak yüreği
acılı ruhumun.
Fısıldayamıyorum çekindiğim için
söylemek istediklerimi sana:
Çekilmez bir yazgıdır
sensiz yaşamak bana –
Sevseydin beni... ama ne yazık,
bir yalancı umut bu!
Sevseydin beni, sona erecekti
gözyaşlarım
ve gizli acılar.
Gösteremeyecekti artık aldatıcı yüzlerini
o aldatıcı sakınımlar.
Tanrısal görüntüler içinde
bulacaktın kendini.
Açmış güller süsleyecekti
yaşamın yollarını -
sevseydin beni... ama ne yazık,
bir yalancı umut bu!
resim: cafe terrace at night, v. van gogh
2 comments:
hayirdir koko bi bunalim durumlari seziyorum son postlarda?
yok ya sanat diyelim entellik falan :)
Post a Comment